Een museum in de jungle?

We zaten een paar dagen geleden met Frans en Frits te filosoferen over de vraag “hoe je de komende jaren de prachtige natuur hier en de Maron-cultuur kon behouden”.
Bedreigingen zat. De geringe werkgelegenheid hier leidt tot een trek naar de stad van jongens en mannen, waardoor zowel hier als de maron-gemeenschappen in Paramaribo behoorlijk ontwricht en losgeslagen raken van hun wortels. Illegale mijnbouw, houtkap, jacht vinden nu al plaats. Plannen voor het doortrekken van een weg van Paramaribo naar Brazilie liggen al in het parlement. Plannen voor een nieuwe stuwdam liggen op de tekentafel.
Begin april heeft Frans (‘Janjanman’) een gesprek met de minister van toerisme en regionale ontwikkeling over de dingen die we hier aan het doen zijn. We hebben al wel een aantal punten voor de agenda van dit overleg:
1. Een conferentie begin volgend jaar over duurzaam toerisme, community based, in Boven Suriname. Met daarin voorlichting, sprekers, workshops en een droomsessie over de toekomst van het gebied.
2. Het creëren van een bovenliggende voorziening voor public relations, voorlichting en promotie van het gebied.
Al doorpratend kwamen we op nog een derde idee. Tegenover Kosindo ligt de airstrip van het gebied. Kosindo heeft daar een paar jaar geleden een grote ontvangsthal (iets van 20 x 12 meter) neergezet waar mensen ook van andere lodges en lokale reizigers kunnen wachten op het vliegtuig, wat kunnen eten en drinken. De hal ziet er goed uit: betonnen vloer, houten muren en een goed dak. We zaten met het idee te spelen om die ruimte anders te gebruiken. Misschien zou het inrichten van een museum/informatiecentrum rond het thema “de natuur en de mens in Boven Suriname” wel heel goed kunnen passen in de doelstellingen die we hebben. Door-filosoferend kwamen we al snel op mogelijke samenwerking met Nederlandse musea (Tropenmuseum, Volkenkunde en Naturalis) om te kijken of zij zouden willen helpen met de inrichting. Frans kende wel lokale mensen die op een professionele manier de verbouwing ter hand zouden kunnen nemen. Het idee voor een winkel met mooie lokale souvenirs (er is een houtbewerkings-atelier en een weefatelier gerund door lokale vrouwen) was snel ontstaan. Een klein terras met licht lokale snacks en drankjes. Gerund door lokale mensen.
Dit zou een goed onderwerp kunnen zijn om ook met de Minister te bespreken, ook om te kijken of de Staat wellicht zou willen (mee)financieren.
Nu hebben wij van heel veel dingen verstand (denken we……) maar niet van de inrichting en opzet van een museum. Nu kan je alles leren, maar als er onder lezers van deze blog mensen zijn die willen en kunnen meedenken hierover: Heel graag! Reageer dan even op deze blog, dan komen wij wel in contact!